Gdzie wybrać się w Buenos Aires, aby poczuć napływy włoskich imigrantów z XVIII wieku? Gdzie znajduje się kolebka śpiewaków i tancerzy tanga? Dlaczego dzielnica La Boca rozświetla Buenos Aires krzykliwymi kolorami? Zapraszam Ciebie w świat pierwszej portowej dzielnicy Buenos Aires, która dzisiaj określana jest emblemą turystyczną według przyjezdnych i  niebezpiecznym miejscem unikanym przez Portowców (Porteños).

Co koniecznie zobaczyć w La Boca?

La Boca to jedna z najstarszych dzielnic Buenos Aires położona na terenie pierwszego portu miasta. Jej nazwa pochodzi od piosenki tanga z 1926 roku skomponowanego przez Filiberto i Coria Peñaloza (rozpowrzechnione przez Carlos Gardel),a jej kolory od malarskich prezentów przypływających statków. Obecnie największymi atrakcjami tego miejsca są tak zwane : ulica Caminito, stadion piłkarski Boca Junior i specyficzne istalacje mieszkalne. Spacerując niedaleko szyn pozostałych po stacji pociagów można podziwiać okoliczne murale przedstawiające historię i obecną sytuację mieszkańców La Boca (Plazoleta Bomberos Voluntarios de la Boca). W La Boca znajdują się najlepsze miejsca dla miłośniki sztuki awangardowej jak centra kultury (Usina del Arte, Fundacion Prona, Museo Conventillo Marjan Grum), muzea (Museo de Bellas Artes de La Boca de Quinquela Martín, Museo de la Pasion Boquense, Museo de Bellas Artes de la Boca de Artistas Argentinos), teatry (Teatro de la Ribera) i bary notable (La Perla, Cafe Roma) odwiedzane przez kultowe postaci XIX (w tym przez Witolda Gombrowicza).

La Boca jest także jedną z najbardziej tradycjonalnych footbolowo dzielnic Buenos Aires. Fani piłki nożnej za pewne wiedzą, że Porteńcy są podzieleni na fanów: River Plate i właśnie La Boca Junior. Gra w piłkę dla wielu chłopców z ubogich rodzin była obietnicą spełnienia marzeń o sportowej karierze. Wielu piłkarzy o międzynarodowej reputacji zaczynało swoją karierę na boisku La Bombonera.

Jak powstało Buenos Aires imigrantów?

Historia dzielnicy La Boca zaczyna się z przyjazdem don Pedro de Mendoza w 1536, który jako pierwszy postanowił wybudować pierwszą konstrukcję w tej podmokłej i trudnej do ojarzmienia okolicy. Po kilku latach zaniedbania powstałych instalacji pojawił się don Juan de Garay, który założył tam miasto po raz drugi w 1580. Na opuszczonych terenach po zajezdni pociągów powstał port. W połowie XIX wieku zwiększył się znacząco ruch w porcie, przypływało więcej statków towarowych i imigrantów z Europy i Północnej Afryki. Imigranci upodobali sobie to miejsce ze względu na bliskość miejsca strategicznego. Port oznaczał miejsce pracy, ale i niskich kosztów życia. Zaczęli budować prowizoryczne domki z blachy i drewna, które malowali dzięki chojności właścicieli portów. Prosili o resztki farb, które zostawały po skończonych pracach w porcie i dzięki temu jego okolice mają tak wiele barw. Jednak nie tylko była to dzielnica robotników. Wkrótce przyjechali też artyści, poeci, malarze, muzycy co widać aż do dzisiaj po licznych dekoracjach miejsc kulturalnych. Dzielnica ta miała niezwykłą siłę demokratyczno-artystyczną, gdzie mieszkańcy współpracowali ze sobą rozwijając miejsca kultu i rozrywki.

Najważniejsi artyści La Boca

Jednak najważniejszym artystą dzielnicy był Benito Quinquela Martín, który zadbał o rozwój estetyczny Caminito i motywował mieszkańców do ciągłej walki o piękno prostej i robotniczej dzielnicy. W Caminito możemy spotkać muzeum Benito Quinquela Martín i liczne butiki z rękodziełem argentyńskim. Kolorowy patchwork domów w La Boca zawdzięczamy właśnie lokalnemu motywatorze Benito.

Alfredo Lazarri to artysta malarz znany ze swoich zamiłowań do szukania inspiracj z balkonu swojego domu w La Boca, a Fortunato Lacamera jako lider turystycznych zgrupowań.

La Boca często nazywana jest dzielnicą malarzy, dzielnica Palermo poetów, a dzielnica Abasto tangerów.

Jak wygląda turystyczna część La Boca?

Tożsamość dzielnicy wiąże się z 3 najważniejszymi aspektami : piłką nożną, tangiem i sztuką. Wszystkie te aspekty przedstawiają Caminito, gdzie na początku ulicy tańczą tańcerze tanga, panowie grają na akordeonie na tle malarskich ozdobień, a Maradona i Papież Franciszek spogląda na przechodniów swoim plastikowym wzrokiem. Najstarszy piłkarski klub znajduje się właśnie tutaj, gdzie bieda pomieszana z pasją często wyszkoliła najlepszych argentyńskich piłkarzy. Okoliczne bary i restauracje serwują oldschoolowe dekoracje i wnętrze, ale za to tradycyjne potrawy.

Polecam Ci zjeść w jednym z barów notable, których jestem niesamowita fanką. To właśnie tam czuć niesamowitą atmosferę lat 60-70-80 dawnego Buenos Aires. W La Boca znajduje się także pewna tradycjonalna parilla, która ma w jednej z sal historyczne muzeum przedmiotów z innej epoki. Jeśli cenisz sobie kultowe zdania z PRL-u, polubisz też dowcipne mądrości z argentyńskiej historii porozwieszane w części darmowego muzeum. Ta restauracja znajduje się na ulicy  Garibaldi 1428 i nosi zacną nazwę El Gran Paraíso (Wielki raj).

Jak wygląda nieturystyczna część La Boca?

Między turystycznym blichtrem, a prawdziwą twarzą ciężkiego życia mieszkańców La Boca istnieje bardzo cienka granica. Dla przyjezdnych turystów często niezauważalna w odpowiednim momencie, gdzie należy się wycofać z pozostałej części spaceru. Granica często wynosi 2 cuadras między bezpieczną strefą, a terytorium czarnej strefy. Na pewno La Boca należy odwiedzać w ciągu dnia i unikać ulic, gdzie nie widzimy innych przechodniów. Mimo iż jest Caminito to jedna z 3 najbardziej obleganych uliczek w Buenos Aires, należy przestrzegać podstawowych zasad bezpieczeństwa w Latynoameryce. Pamiętaj, że Ameryka Łacińska jest bezpieczna, jeśli przestrzegasz podstawowych zasad. Chcesz wiedzieć jak wygląda niebezpieczna Latynoameryka w oczach ich mieszkańców? A jak ta sama sytuacja wygląda w oczach GRINGO?

Jak wiadomo inne są zasady gry w Ameryce Łacińskiej, a inne w Europie.

Dlaczego nie wstawię tutaj więcej zdjęć? Nie wyjmuję aparatu w miejscach takich jak La Boca poza turystycznym szlakiem.